Wątek dotyczy rzeczywistości, w której jedni Bogowie, Jehowy tych Bogów wstępują do władzy zwierzchniej, a inni zstępują z niej. W trakcie tej zmiany na przykładzie Jakuba jest ukazana walka człowieka z Bogami zstępującymi i błogosławieństwo Bogów wstępujących.
Z Rodz. 25:21-25,27-33; 27:24-30,35-37,41 (Rz. 9:13; Mal. 1:2); 28:10-22; 31:1-9,13, 30-32 (7,41); 32:3-12,24-30 i 33:10[b] wynika, że od poczęcia i w czasie narodzin Ezawa i Jakuba, zmieniało się prawo w sprawie dziedziczenia pierworództwa. Polegało to na przyznaniu prawa do ubiegania się o pierworództwo, dla tego syna, który okaże się godniejszym, dla przewodzenia rodzinie i troski o jej dziedzictwu, zamiast jak wcześniej należało się ono wyłącznie pierworodnemu. W czasie tej zmiany prawa, nastąpiło trącanie się płodów tych dwóch synów w łonie Rebeki. Później gdy Ezaw zlekceważył pierworództwo to Jakub je kupił i otrzymał błogosławieństwo Izaaka za co brat postanowił go zabić. W ten sposób mógłby ukryć fakt, że sprzedał prawo pierworodnego za miskę soczewicy. Pomimo sprzedaży go, korzystał z niego w czasie służby Jakuba u Labana. Jakub wtedy przez dwadzieścia lat musiał dowieźć, że zasługuje na błogosławieństwo Bogów we władzy zwierzchniej, wstępujących po „drabinie”, ale zarazem w tym czasie, walczył z Bogami zstępującymi po „drabinie”. Nad jednymi i drugimi, władzę zwierzchnia, sprawuje Jehowa (Jahwe) tych Bogów, Rdz. 28:12,13. Do tego porządku, odnosi się także Ps. 82:1,2,6-8, w którym jest on ukazany wśród tych Bogów.
Jehowa (Jahwe), ustanawia władców i strąca władców, Dan. 2:20-22; 4:31-34. Do niego to Jakub zwraca się o pomoc w zbliżającej się potyczce z Ezawem, Rdz. 32:24-30. On nie walczył z Bogiem Jehową. Gdyby Ezaw pokonał Jakuba, to nadal mógłby zachować przywileje we władzy, wynikające z prawa pierworództwa. Jakub, chociaż był słabszy i raniony przez brata to jednak mając świadomość, że zmaga się z nim, postanowił się go mocno trzymać, aż do okazania się światłości dnia, aby go zdemaskować. Ezaw obawiając się zdemaskowania w świetle dnia, postanowił się zrzec prawa pierworództwa, które sprzedał, wiec nie miał już moralnego prawa, aby z niego korzystać. W ten sposób, chociaż nie w sposób fizyczny, ale prawny, Ezaw przegrał, a wraz z tym przyznał Jakubowi zwycięstwo nad Bogami zstępującymi po „drabinie” władzy i nad ludźmi takimi jak Laban i on, którzy byli ich aktywnymi przedstawicielami w tej walce.
[b]Skąd się wzięli ci Bogowie (Elohim) na którymi panuje EL Jehowa?
Na to pytanie odpowiada już treść Rodz. 1:1
W Praprzyczynie, On stwarza Bogów standard niebios, standard ziemi
W Praprzyczynie - W Głowie, w wodzu, co jest określone jako „Na początku”. Przy narodzeniu najpierw wyłania się głowa, a wódz także staje na początku. Początek ten obejmuje tydzień stwarzania, wraz z sabatem Bogów, trwającym 7 000 lat.
[(6x 7 000)+7 000 + 1 000] lat = 50 000 lat, Kpł. 25:8-11
(8) Według (8901) siedmiu (7651) dni (3117), odliczysz (5608) siedem (7651) kroć (6471) siedem (7651) tygodni (7676) lat (8141); Powstanie (1961) na korzyść (8901), siedem (7651) tygodni (7676) lat (8141), czterdzieści (705) dziewięć (8672) lat (8141).
(9) Miesiąca (2320) siódmego (7637), dziesiątego (6218) dnia (3117) miesiąca (2320), każesz służyć (5674) trąbą (7782) sygnału (8643); Służcie innym przez wykonywanie pracy (5674) oczyszczenia (3725), całego (3605) kraju (776).
(10) Poświęćcie (6942) rok (8141) ziemi (776); Roku (8141) pięćdziesiątego (2572), ogłosicie (7121) wolność (1865), wszyscy (3605) będą (1961) mieć swoją siedzibę (3427). Z powodu (8901) tego (1931) Roku jubileuszowego (3104), każdy (376) powróci (7725) do (413) posiadłości dziedzicznej (272), każdy (376) powróci (7725) do (413) rodziny (4940).
(11) Ten (1931) Rok jubileuszowy (3104), rok (8141) pięćdziesiąty (2572), stanie się (1961) rokiem (8141) na korzyść (8901); Nie (3808) żnijcie (7114); nie (3808) będzie zasiana (2232), aby pamiątką tego co wyrasta samo (º5599); nie (3808) uczyńcie niedostępną (1219) przynajmniej wyróżniająco oznakowanym nazarejczykom (º5139).
ON – Jehowa (Jahwe) Bogów, jako bezimienny w Rdz. 1:1, co jest zgodne z Wyj. 6:3. On posłużył się tymi Bogami, jako podwykonawcami do wykonania swojego dzieła stworzenia, Ps. 33:8,9.
standard niebios, standard ziemi – To wskazuje, kto rozmawiał z sobą w czasie tygodnia stwarzania i kto jako pierwszy Bóg ziemi, zgodnie z Łuk. 3:38, pojawił się w szóstym dniu stwarzania, Rdz. 1:27,28. W Łuk. 3:38, zgodnie z 1Kor. 15:45 jest napisane o dwóch Adamach i ich światach, ale jeden z nich jest tam nazwany Bogiem, któremu Bogowie, jako podwykonawcy dzieła Jehowy, dzieła z tygodnia stworzenia, błogosławili, nakazali rozmnażanie się i powierzyli panowanie nad ziemią, Rodz. 1:27. O mówieniu Jehowy do tych Bogów jest napisane w Rdz. 3:22.
Drugi Adam z Rdz. 5:1,2 otrzymał wtedy tylko błogosławieństwo, gdyż wtedy został zapoczątkowany świat drugiego Adama, czyli świat według Ducha ożywiającego. Jednorodzony Bóg, ukazał się na „łonie” Ojca dopiero w NT, J. 1:18. Wtedy też słowo z Rdz. 1:26, stało się ciałem (J. 1:14), gdyż został ucieleśniony zamysł Bogów (Elohim) o uczynieniu człowieka na obraz i podobieństwo Boże. Syn Boży, stał się jednorodzonym Bogiem, gdyż nie upadł, jak ten przed nim, a wraz z nim i jego synowie z Rodz. 6 rozdz. Powyższe dobrze wyjaśnia, dlaczego Juda napisał, że Henoch był siódmym od Adama, ale nie od drugiego, lecz od jego ojca – Boga. Od drugiego Adama był szóstym, a od pierwszego był siódmym.
Mając powyższe na uwadze, łatwiej można zrozumieć dwudziestoletnią walkę Jakuba z Bogami (Elohim) zstępującymi po „drabinie”.
Rdz. 32:3. Potem posłał Jakób posły (aniołów) przed sobą do Ezawa, brata swego, do ziemi Seir, do krainy Edomskiej.
4. I rozkazał im mówiąc: Tak rzeczecie do pana mego Ezawa: To mówi sługa twój Jakób:
6. I wrócili się posłowie (aniołowie) do Jakóba, mówiąc: Przyszliśmy do brata twego Ezawa, który też idzie przeciwko tobie, a cztery sta mężów z nim.
7. I zląkł się Jakób bardzo a strwożył się;
9. I rzekł Jakób: Boże ojca mego Abrahama, i Boże ojca mego Izaaka, Panie, któryś do mnie rzekł: Wróć się do ziemi twojej, i do rodziny twojej, a uczynięć dobrze.
10. Mniejszym jest niż wszystkie zmiłowania, i niż wszystka prawda, którąś uczynił z sługą swym. Albowiem tylko o lasce mojej przeszedłem ten Jordan, a teraz mam dwa hufce.
11. Wyrwij mię proszę z ręki brata mego, z ręki Ezawa; boć się go boję, by snać przyszedłszy nie zabił mię, i matki z synami.
12. Wszakeś rzekł: Dobrze czyniąc będęć dobrze czynił, a rozmnożę nasienie twoje jako piasek morski, który zliczon być nie może, dla mnóstwa.
24. A tylko sam Jakób został.
25. A oto, biedził się z nim mąż aż do wejścia zorzy; który widząc, że go nie mógł przemóc, uderzył Jakóba w staw biodry jego, i wytrąciła się z stawu biodra Jakóbowa, gdy się z nim mocował.
26. I rzekł: Puść mię, bo już wschodzi zorza. I odpowiedział: Nie puszczę cię, aż mi będziesz błogosławił.
27. Tedy mu rzekł: Co za imię twoje? I odpowiedział: Jakób.
28. I rzekł: Nie będzie nazywane więcej imię twoje Jakób, ale Izrael; boś sobie mężnie poczynał z Bogiem, i z ludźmi, i przemogłeś.
29. I spytał Jakób mówiąc: Oznajmij mi proszę imię twoje; a on odpowiedział: Czemu się pytasz o imieniu mojem? I tamże mu błogosławił.
30. Tedy nazwał Jakób imię miejsca onego Fanuel, mówiąc: Iżem widział Boga twarzą w twarz, a zachowana jest dusza moja.
Później po tym nocnym mocowaniu, gdy ciemności nie pozwalały na stwierdzenie Jakubowi, że to Ezaw, spotkali się ponownie, ale już w świetle dnia. Wtedy Jakub mu powiedział:
Rdz. 33:10. Jakub rzekł: Nie! Proszę, jeśli znalazłem źródło łaski, proszę, weź dar z ręki, zgodny z prawdą, ponieważ obliczami, patrzyliśmy na siebie wzajemnie; starałem się o łaskawość oblicza Bożego (bogów – sędziów, władców), ukazało się;
Drogi Internauto, jeżeli dostrzegasz jakiś powód, aby zająć stanowisko w tej kwestii, to:
ZAPRASZAM DO DYSKUSJI